بررسی مقایسه ‌ای استحکام اتصال دندان های مصنوعی ایرانی با آکریل آکروپارس

سابقه و هدف: با وجود پیشرفت‌های اخیر در درمان بیماران بی‌دندان با پروتزهای دندانی، جدا شدن دندانهای مصنوعی از بیس رزینی دنچر یکی از مشکلات اصلی پروتزهای دندانی متحرک می‌باشد. به علاوه جدا شدن دندان از بیش رزینی به عنوان یکی از شایعترین علل شکست پروتزهای متکی بر ایمپلنت‌های Branemark شناخته شده است. با تولید انواع مختلف محصولات دندانپزشکی و از جمله دندانهای مصنوعی و رزین بیس دنچر در داخل کشور، بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آنها ضروری به نظر می‌رسد. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی استحکام اتصال دندانهای آکریلیک ایرانی با آکریل آکروپارس بود.مواد و روشها: مطالعه به روش تجربی آزمایشگاهی انجام شد. 84 دندان کانین آکریلیک از 4 نمونه دندان مصنوعی برلیان، مرجان، سوپر نیوکلار و اروم دنت انتخاب و به 4 گروه تقسیم شدند. دندانهای هر گروه بر روی مدلهای مومی به شکل استوانه قرار گرفتند و طی عملیات مفل گذاری و پخت به رزین آکریلیک آکروپارس متصل گردیدند. نمونه‌ها با دستگاه اینسترون مورد آزمایش قرار گرفتند و نیروی لازم برای جدا شدن دندان از رزین آکریلیک ثبت گردید. برای بررسی نتایج از آنالیز واریانس استفاده شد.یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که دندان برلیان بیشترین استحکام باند را با زرین آکریلیک آکروپارس دارد و این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار بود (P<0.05). ضعیف ترین باند مربوط به دندان سوپرنیوکلار بود.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به نظر می‌رسد استفاده از دندان برلیان امکان جدا شدن دندان از بیس را کاهش می‌دهد. در صورت کاربرد دندانهای سوپرنیوکلار روشهایی جهت افزایش قدرت اتصال دندانها توصیه می شود.